મહાકાલી
મહાકાલીની પ્રકૃતિ જુદી છે. ઉત્તુંગતા, શકિત અને બલ એ તેનું ખાસ સામર્થ્ય છે. ભરપૂર વેગ, તત્ક્ષણ જ કાર્યસાધક બનતી ક્રિયા, ઝડપી અને સીધો ઘા, માર્ગમાં આવતી હરેક વસ્તુને પરાસ્ત કર્યું જતું સીધું - આકમણ, આ સઘળું તેને અત્યંત ગમે છે. એ છે વિશ્વોની રણચંડી. સંગ્રામથી એ કદીયે ડરતી નથી. અપૂર્ણતાને એ કદી નિભાવી લેતી નથી. જે જે કાંઈ જડ ભાવે અજ્ઞાન અને અંધકારમાં પડી રહેનારું હોય છે તેની સાથે તે કડક રીતે વર્તે છે. દુષ્ટ મનવૃત્તિ ઉપર તેને ચાબુક એકી સપાટે તૂટી પડે છે. પ્રભુના દિવ્ય કાર્યમાં ઉદાસીનતા, લાપરવાહી, શિથિલતા તે સહન કરી શકતી નથી. ઊર્ધ્વને માર્ગે એના ચરણ ઝડપથી આગળ વધે છે. એના હસ્ત પ્રહાર કરવાને, તેમ જ સહાય કરવાને પણ સદા લંબાયેલા છે. કારણ કે એ પણ મા ભગવતી જ છે. એને પ્રેમ પણ એના કોપ જેવો જ તીવ્ર ઉત્કટ છે. એને એની પૂર્ણ શકિત સહિત આપણા કાર્યની અંદર આમંત્રવામાં આવે છે ત્યારે સાધકના ઉપર હુમલો કરનાર શત્રુઓને કે માર્ગમાં જામેલાં વિદનોને તે પળ માત્રમાં મલોખાંની પેઠે તોડી ફોડી ફેંકી દે છે. મહાકાલી ન હોત તો આજે જે કંઈ એક દિવસમાં બની શકે છે તેને બનતાં સેંકડો વરસ લાગત. એને લીધે આનંદમાં અનન્ય તીવ્રતાનો પ્રખર ઉલ્લાસ આવે છે. જ્ઞાનમાં તે વિજયી સામર્થ્ય ઉમેરી આપે છે, સૌન્દર્ય અને સુસંવાદમાં તે એક ઉત્તુંગ અને ઊર્ધ્વ ગતિ પૂરી આપે છે. પરમ આનંદની પરાકાષ્ઠાઓ, ઉચ્ચમાં ઉચ્ચ શિખરાવલિઓ, ઉત્તમમાં ઉત્તમ આદર્શો, વિશાળમાં વિશાળ દૃષ્ટિફલક, આથી ઓછું હોય એવું કશુ એને તૃપ્ત કરી શકતું નથી. એટલા માટે પરમાત્માની દિવ્ય દિગ્વિજયી શકિત તેનામાં વસેલી છે. દૂરદૂરના ભાવિમાં નહિ પણ વર્તમાન સમયમાં જ બે દિવ્યતાના સર્જનનું મહાન કાર્ય સિદ્ધ બનશે તે તે તેના વેગ, આવેગ અને અગ્નિની કૃપાના બળે જ બનશે.
‘ધ મધર”
–શ્રી અરવિંદ (દક્ષિણા : એપ્રિલ ૧૯૫૦)
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો